Οι Διόσκουροι ήταν δύο δίδυμα αδέλφια. Πατέρας τους σύμφωνα με τον μύθο ο Δίας που ενώθηκε με τη Λήδα παίρνοντας την μορφή ενός κύκνου. Η Λήδα, όμως, την ίδια νύχτα ενώνεται και με τον άντρα της Τυνδάρεω. Διός Κούροι, γιοι του Δία, αλλά οι δύο αδελφοί έχουν διαφορετική φύση. Ο Κάστωρ είναι ο γιος του Τυνδάρεω, ενώ ο Πολυδεύκης είναι ο γιος του Δία.
Οι δύο μαζί αντιπροσωπεύουν τη θνητή και αθάνατη φύση μας. Ένας μεγάλος συμβολισμός εμπεριέχεται μέσα σε αυτόν τον όμορφο μύθο.Πεθαίνοντας ο Κάστωρ, ο Πολυδεύκης αρνήθηκε να μείνει μόνος χωρίς τον αδερφό του αυτός ως αθάνατος. Ο Δίας αποδέχθηκε το αίτημα του και αντί να υποκύψει το αθάνατο στο θνητό, ο Πολυδεύκης ανύψωσε τον θνητό αδελφό του στον κόσμο των αθανάτων.
Αυτός ο μύθος εκφράζει την ίδια την ουσία του αστερισμού των Διδύμων.
Ο κατώτερος εαυτός ελαττώνεται ενώ ο ανώτερος αυξάνει και λάμπει και ακόμη πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι η παράδοση λέει ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα άστρα του αστερισμού. Τα αστέρια του Κάστωρα στο πέρασμα των αιώνων μειώνουν το φως τους, ενώ του Πολυδεύκη αυξάνουν σε ένταση.
Έτσι μέσα σε αυτό τον συμβολισμό εμπεριέχεται ένα μήνυμα ανάστασης. Ο παλιός εαυτός πεθαίνει και ο ανώτερος τον συγχωνεύει μέσα του.
Ακριβώς αυτό το δίπολο αθάνατο-θνητό, πάνω-κάτω, ανώτερο-κατώτερο είναι που προκαλεί αυτή την αλληλεπίδραση που ωθεί τα όντα σε εκδήλωση, συνεπώς σε εμπειρία-βίωμα που θα οδηγήσει σε γνώση-σοφία που ενωμένη πια με αγάπη ωθεί στην Ανάσταση και στην επαφή με την Θεότητα.
Έτσι η ιδέα της ανάστασης δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον Χριστό ως ένα ιστορικό πνευματικό γεγονός, αλλά αφορά όλη την ανθρωπότητα. Η Ανάσταση είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα που μπορεί να πράξει το ανθρώπινο είδος. Ανύψωση, Ανάσταση, Ανάληψη. Έννοιες που κάποτε θα απασχολήσουν επιστημονικά και πολύ σοβαρά, το πλήθος της ανθρωπότητας. Μέχρι τότε ένα φορτίο δράσης προς αφύπνιση αναλογεί σε κάθε πραγματικό μαθητή.
Οι δύο μαζί αντιπροσωπεύουν τη θνητή και αθάνατη φύση μας. Ένας μεγάλος συμβολισμός εμπεριέχεται μέσα σε αυτόν τον όμορφο μύθο.Πεθαίνοντας ο Κάστωρ, ο Πολυδεύκης αρνήθηκε να μείνει μόνος χωρίς τον αδερφό του αυτός ως αθάνατος. Ο Δίας αποδέχθηκε το αίτημα του και αντί να υποκύψει το αθάνατο στο θνητό, ο Πολυδεύκης ανύψωσε τον θνητό αδελφό του στον κόσμο των αθανάτων.
Αυτός ο μύθος εκφράζει την ίδια την ουσία του αστερισμού των Διδύμων.
Ο κατώτερος εαυτός ελαττώνεται ενώ ο ανώτερος αυξάνει και λάμπει και ακόμη πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι η παράδοση λέει ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα άστρα του αστερισμού. Τα αστέρια του Κάστωρα στο πέρασμα των αιώνων μειώνουν το φως τους, ενώ του Πολυδεύκη αυξάνουν σε ένταση.
Έτσι μέσα σε αυτό τον συμβολισμό εμπεριέχεται ένα μήνυμα ανάστασης. Ο παλιός εαυτός πεθαίνει και ο ανώτερος τον συγχωνεύει μέσα του.
Ακριβώς αυτό το δίπολο αθάνατο-θνητό, πάνω-κάτω, ανώτερο-κατώτερο είναι που προκαλεί αυτή την αλληλεπίδραση που ωθεί τα όντα σε εκδήλωση, συνεπώς σε εμπειρία-βίωμα που θα οδηγήσει σε γνώση-σοφία που ενωμένη πια με αγάπη ωθεί στην Ανάσταση και στην επαφή με την Θεότητα.
Έτσι η ιδέα της ανάστασης δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον Χριστό ως ένα ιστορικό πνευματικό γεγονός, αλλά αφορά όλη την ανθρωπότητα. Η Ανάσταση είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα που μπορεί να πράξει το ανθρώπινο είδος. Ανύψωση, Ανάσταση, Ανάληψη. Έννοιες που κάποτε θα απασχολήσουν επιστημονικά και πολύ σοβαρά, το πλήθος της ανθρωπότητας. Μέχρι τότε ένα φορτίο δράσης προς αφύπνιση αναλογεί σε κάθε πραγματικό μαθητή.
